mgr farmacji Justyna Krawczyk

Grzybica pochwy

udostępnij:

Szacuje się, że aż do 75% kobiet przynajmniej raz w życiu choruje na infekcję grzybiczą pochwy i sromu, a u ok. 45% ma ona charakter nawrotowy. Grzybicę okolic intymnych obserwuje się najczęściej u kobiet w wieku 20-50 lat, natomiast bardzo rzadko u dziewcząt, które nie weszły jeszcze w okres dojrzewania.

Grzybica pochwy wywoływana jest najczęściej przez drożdżaki z gatunku Candida albicans, a także Candida tropicalis czy Candida glabrata. Grzyb z rodzaju Candida albicans żyje na naszych błonach śluzowych np., w jamie ustnej, jelitach jak również w pochwie, gdzie w normalnych warunkach nie stwarza problemów, gdyż występuje w stanie równowagi z mikroflorą pochwy. Jeśli ta naturalna równowaga ulegnie naruszeniu, grzyb może zacząć się rozrastać i spowodować infekcję. Barierę ochronną przed wszelkiego rodzaju zakażeniami, w tym grzybiczymi, stanowi odpowiednia flora bakteryjna pochwy. Tworzą ją głównie bakterie z rodzaju Lactobacillus (pałeczki kwasu mlekowego), odpowiedzialne za utrzymanie prawidłowego pH (3,8-4,5).

Czynniki zwiększające ryzyko pojawienia się grzybicy.

Do rozwoju zakażenia grzybiczego niekoniecznie dochodzi na skutek zarażenia od drugiej osoby. Istnieje wiele czynników, które predysponują do wystąpienia tego rodzaju infekcji, m.in. stan odporności organizmu w tym, leki obniżające odporność (np. glikokortykosteroidy), choroby ogólnoustrojowe jak np. cukrzyca, stan hormonalny organizmu, na który mają wpływ doustne środki antykoncepcyjne czy też ciąża. Ważnym czynnikiem jest stosowanie antybiotyków, które niszczą pałeczki kwasu mlekowego. Używanie wspólnych ręczników, korzystanie z publicznych toalet, a także nadmierna higiena- np. irygacje pochwy stwarza ryzyko zakażenia grzybiczego. Rozwojowi grzybicy sprzyja także zmęczenie, osłabienie i stres.

Jakie są objawy?

Grzybica pochwy obejmuje błony śluzowe okolic intymnych oraz cewkę moczową, ale nie rozprzestrzenia się na inne okolice ciała. Główne jej objawy to świąd i pieczenie sromu oraz charakterystyczne serowate, białe upławy. Obserwuje się ciemnoczerwony rumień błony śluzowej warg sromowych i pochwy, które pokryte są białawym nalotem. Często zakażeniu grzybiczemu pochwy towarzyszy ból przy oddawaniu moczu oraz podczas stosunku płciowego.

Jak leczyć grzybicę pochwy?

Kandydozę zazwyczaj leczy się miejscowo (dopochwowo) lekami azolowymi lub zawierającymi nystatynę, a w cięższych przypadkach lub przy nawracających infekcjach, stosuje się także leki doustne - triazolowe. Zalecane są również zewnętrznie maści i kremy.
W leczeniu miejscowym stosuje się tabletki dopochwowe, globulki, kremy i żele. W zależności od danego preparatu terapia trwa 3-14 dni. Niektóre leki wykorzystuje się jednorazowo w wysokiej dawce. Istotne jest, aby po zakończonej terapii zadbać o odnowienie flory fizjologicznej w pochwie, stosując preparaty zawierające bakterie probiotyczne z rodzaju Lactobacillus.

Biorąc po uwagę fakt, że grzybica narządów płciowych u mężczyzn przebiega bezobjawowo, w terapii ważne jest to, aby leczyć jednocześnie obydwoje partnerów, bez względu na to, które z nich zachorowało pierwsze. Brak jednoczesnego leczenia partnerów może prowadzić do wzajemnego zakażania się, co skutkuje nawrotem choroby.

Jak zapobiegać grzybicy pochwy?

W profilaktyce zakażeń grzybiczych pochwy istotna jest higiena okolic intymnych, należy:

  • używać mydeł i płynów do mycia o neutralnym pH, które nie będą zaburzać kwaśnego odczynu pochwy;

  • unikać ciasnej i syntetycznej bielizny oraz ograniczyć używanie wkładek higienicznych;

  • w czasie miesiączki często zmieniać podpaski i tampony, nawet jeżeli nie wymaga tego intensywność krwawienia;

  • zaniechać irygacji, które powodują wypłukanie fizjologicznej flory bakteryjnej pochwy;

  • od czasu do czasu zastosować doustne bądź dopochwowe preparaty zawierające bakterie probiotyczne z rodzaju Lactobacillus.

;