Gorączka jest prawidłowym stanem organizmu, będącym jego odpowiedzią na zakażenie. Prawidłowa temperatura mieści się w granicach 36-37˚C. Gdy jest wyższa od normalnej ale jednocześnie nie przekracza 38˚C mamy do czynienia ze stanem podgorączkowym. Do 39˚C gorączkę określamy mianem umiarkowanej, natomiast powyżej – wysokiej.
U małych dzieci gorączkę można rozpoznać po rumieńcach i przyspieszonym oddechu, oraz różnej temperaturze skóry – ciepłej na głowie i plecach, chłodnej i wilgotnej na ramionach i nogach. Ponadto u niemowląt może wystąpić biegunka. Wysoka gorączka u dzieci poniżej trzeciego roku życia może powodować drgawki, a nawet utratę przytomności.
Stan podgorączkowy utrzymujący się do dwóch dni jest naturalną reakcją organizmu i nie wymaga leczenia farmakologicznego. Jednak istnieje szereg przypadków, w których należy bezwzględnie wezwać lekarza:
- jeśli u niemowlęcia poniżej 6 m-ca życia pojawi się wysoka gorączka,
- jeśli u dziecka powyżej 1 roku wysoka gorączka utrzymuje się przez 1-2 dni,
- jeżeli gorączka przekroczyła 40˚C i nie spada pomimo zastosowania leków przeciwgorączkowych,
- jeżeli dziecko mające wysoką gorączkę nie chce wypijać wystarczającej ilości napojów,
- jeżeli ma silne bóle,
- jeżeli gorączkujące dziecko nie może przechylić głowy do przodu, tzw. sztywność karku,
- gdy pojawiają się drgawki gorączkowe.
Lekarz powinien dokładnie zbadać dziecko, aby ustalić przyczynę gorączki – istnieje szereg chorób niemowląt i małych dzieci charakteryzujących się oprócz gorączki również specyficznymi objawami. W niektórych przypadkach lekarz pobiera wymaz z gardła lub zaleca wykonanie badania krwi lub moczu. Jeżeli stwierdzi infekcję bakteryjną przepisuje antybiotyk. Zazwyczaj jednak wystarczają leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, obniżające gorączkę i łagodzące jej objawy.
U dzieci do 12 roku życia podstawowymi lekami przeciwgorączkowymi są paracetamol (występujący w wielu preparatach: Apap, Calpol, Panadol, Paracetamol) i ibuprofen (Ibufen, Nurofen). Dla najmłodszych występują w postaci zawiesin. Do ukończenia 12 lat nie wolno podawać kwasu acetylosalicylowego (Aspiryna, Polopiryna), ponieważ może wywołać rzadką, ale będącą zagrożeniem życia chorobę Reye’a.
Największym problemem w przypadku leków przeciwgorączkowych u małych pacjentów jest ustalenie właściwej dawki. Należy uwzględnić nie wiek dziecka, ale jego masę ciała. Na opakowaniu każdego leku znajduje się tabelka zawierająca szczegółowy schemat dawkowania. Najczęściej oprócz masy ciała podany jest orientacyjny wiek dziecka oraz ilość miarek jakie należy podać. W przypadku paracetamolu dawki podawane doodbytniczo są wyższe niż doustne. Doustnie dzieciom podaje się jednorazowo 10mg na każdy kg masy ciała, natomiast w przypadku czopków 20mg na kg masy ciała. Poniższa tabela przedstawia maksymalne dawki dobowe paracetamolu:
Tabela 1.Maksymalne dobowe dawki paracetamolu.
| doustna | noworodki | 30-45mg/kg m.c./dobę |
| niemowlęta | 60mg/kg m.c./dobę | |
| dzieci | 90mg/kg m.c./dobę | |
| doodbytnicza | dzieci | 150mg/kg m.c./dobę |
Paracetamol należy przyjmować nie częściej niż co 4-6 godzin.
Ibuprofen można podawać dzieciom, które ukończyły 6 miesięcy. Jednorazowo podaje się 5-10mg/kg m.c., nie przekraczając maksymalnej dawki dobowej 20mg/kg m.c. i zachowując odstęp pomiędzy podaniami wynoszący co najmniej 6-8 godzin.
Zarówno paracetamol jak i ibuprofen służą obniżeniu temperatury, a więc nie należy ich stosować długotrwale – maksymalnie 4-5 dni. Jeżeli podjęte kroki nie przyniosą efektu należy zwrócić się o pomoc do lekarza.
Zainteresował Cię ten artukuł? Czytaj także:
ostatnia zmiana: 15.02.2023 00:00:00
